Kleuteronderwijs op het platteland was niet vanzelfsprekend. Op voorspraak van de Boerinnenbond, afdeling Dalen werd in 1936 binnen het gemeentebestuur gesproken over kleuteronderwijs in Dalen. Een nieuw gebouw was te duur en dus werd in overleg met meester van Delden, hoofd van de lagere school in Dalen, besloten een leegstaand lokaal van de oude school als kleuterlokaal in gebruik te nemen. Ook de kinderen uit de buitendorpen konden hier naar toe, maar dit gebeurde meestal niet. De eerste kleuterleidster was juf Brand.
In de vijftiger jaren van de vorige eeuw beijverde “Opbouw Drenthe” zich voor het stichten van kleuterscholen in elk dorp van onze provincie. Goede kleuterscholen waren immers van volksbelang. Ook verstrekten ze subsidies voor de aanschaf van leermiddelen.
In Dalerveen was het echter nog lang niet zover. De afdeling Volksonderwijs Dalen, gemeentesecretaris A. de Vries en juf M. Sanders staken in het voorjaar van 1962 de hoofden bij elkaar om de mogelijkheden tot het oprichten van een kleuterschool in het Dalerveen te bekijken.
Miny Sanders, geboren in Wachtum en sinds 1959 kleuterjuf in Dalen, is bezield van haar werk. Ze is overtuigd van het belang van een kleuterschool in Dalerveen. De boerderijen liggen vaak op grote afstand van elkaar verwijderd en de kinderen komen dan ook moeilijk aan een speelkameraadje. Verder is er op een kleuterschool al het materiaal aanwezig waar kinderen graag mee omgaan en van kunnen leren. Daarnaast is er natuurlijk een deskundig leidster.
Door haar initiatief en doorzettingsvermogen werden alle mogelijkheden voor een schooltje in het buitendorp besproken en beoordeeld. Onderwijsinspectrice mej. A.J. Brants werd ingeschakeld en de toestemming was al snel geregeld. Er was echter nog een ander probleem: in Dalerveen stond geen gebouw dat hiervoor geschikt was.
Ondertussen werd in april 1962 Stichting Streekbelangen Dalerveen opgericht en deze bevolkingsgroep zag wel degelijk het belang van kleuteronderwijs in haar dorp en omstreken. Streekbelangen beijverde zich onder voorzitterschap van M. Koers om geld bij elkaar te krijgen voor een gebouw. Samen met de Coöperatieve Raiffeissenbank lukte het om voor een bedrag van fl. 40.000.= een semipermanent gebouw aan te kopen bij Jarino houtbouw in Roden.
Juf Sanders had inmiddels haar hoofdakte gehaald en was natuurlijk de aangewezen persoon om hoofdleidster te worden op de nieuwe school. Er was echter nog een probleem dat moest worden opgelost. Een groot deel van de veertig kleuters die eventueel in aanmerking kwamen voor de kleuterklas, woonden nogal verspreid in de omgeving van Dalerveen. Bijna geen enkel gezin had nog een auto en laat staan dat het merendeel van de boeren en arbeidersfamilies tijd had om ’s morgens de kinderen te brengen en ’s middags weer op te halen. Ook hier bracht Stichting Streekbelangen een oplossing. Er werd een auto aangeschaft waarmee de 22 jarige juf Sanders dagelijks de kinderen voor schooltijd ophaalde en ’s middags keurig weer terugbracht.
Zoals bij de meeste stichtingen, beschikte men ook in Dalerveen slechts over bescheiden middelen. De toezegging was echter gedaan en er moest een auto komen. Een goedkope en zuinige auto, die weinig onderhoud vroeg en die gemakkelijk kon worden omgebouwd tot een veilig vervoermiddel voor tien of elf kinderen.
Om een lang verhaal kort te maken: de Daf werd afgeleverd en omgebouwd door carrosseriefabriek Berwi N.V. Winschoten, waarbij de verkeersinspectie alle medewerking verleende.
Vervolgens moest er natuurlijk ook een kleuterschoolbestuur komen. Mannen en vrouw van het eerste uur waren Hendrik Baks, Albert Lamberts en Tina Lamberts-Veldhuis.
Op 3 december 1963 was het zover. In café Hoekman was een grote menigte verzameld om te luisteren naar de speech van de onderwijsinspectrice. Vervolgens wandelde het gezelschap op deze gure middag een route van een kleine twee kilometer richting het nieuwe schoolgebouw. Toen allen daar waren verzameld, startte juf Sanders de kleutertaxi en reed met twee kinderen achterin richting het schooltje. De menigte stond hen al op te wachten en juf manoeuvreerde de auto keurig voor het gebouw. De kleuters Tinie Meppelink en Evert Jonkman stapten uit om vervolgens de inspectrice mej. Brants de sleutel aan te bieden.
Dit lukte nadat Evert met een zekere nonchalance de sleutel een keer in het zand had laten ploffen. Hierna werd het gebouwtje, dat inmiddels met sierlijke letters van de naam ”Hakenbos” was voorzien, geopend en konden de belangstellenden binnen kijken.
Dat met name het halen en brengen van de kinderen iets bijzonders was, bleek al snel. De gehele vaderlandse pers en zelfs het journaal stortte zich op het fenomeen “kleutertaxi” en zo stond Dalerveen een aantal maanden volop in de belangstelling. Streekbelangen Dalerveen kreeg natuurlijk samen met de juf geheel terecht alle lof.
Juf Sanders was apetrots dat het gelukt was. Maar moest nu natuurlijk aan de bak. Weer of geen weer, de juf kwam altijd langs. De helft van de kinderen kwam van “overver” en moesten dus gehaald worden met de DAF. In de 1e etappe naar Holsloot en Den Hool. Daarna Dalerveen en Stieltjeskanaal, waar de kinderen bij de brug van Vrielink verzamelden in de 2e rit. ’s Middags was er natuurlijk hetzelfde ritueel. Dat betekende bijna 80 km per dag en dus meer dan 15.000 km. per jaar. Om dan nog maar niet te spreken van de extra tijd die haar dit kostte, want deze viel buiten de normale lesuren.
Juf Sanders temidden van haar kleuterklas in 1967
Met veel plezier en toewijding heeft ze zich echter ingezet voor het kleuteronderwijs in Dalerveen en omstreken.
Tijdens haar afscheid op 22 december 1967, kreeg ze een plakboek met onder andere pasfoto’s van de schoolkinderen. Hiernaast een kleine selectie van de jeugd van toen.
